زخم نیزه نادانی / تورج عاطف
پیر سینما از تولد خسته نمی شود و چنین است که فیلمها و تئاترها و کتابهایش می آیند تا طلوع مهری باشند بر ُآسمان تاریک جهل سالهای طولانی .
چه استعاره زیبائی را بهرام بیضائی در مورد جهل دارد
"با شما
از زخمی سخن می گویم
برآمده از نیزه های نادانی
و ما همه قربانی ِ آنیم.
کسی دوستدار حقیقت نیست
همه دوستدار مصلحت اند"
و او نگاشت و تئاتر وفیلم ساخت تا حقیقت متولد شود و جشن تولدی از صداقت و مجلس ترحیمی برای مصلحت همیشه بگیرد اما در 81 سالگی او خسته از پنجم دی ماه سالروزش شده است . پنجم دی هفده سال پیش زمین بم لرزید و ایران ما را سراسر از غم کرد و چهار سال بعد از آن در همین روز رفیق بزرگوارش اکبر رادی نمایشنامه نویس و داستان سرای معاصر ایران را از دست دادیم و حال پس از دوازده سال گذشتن از رثای اکبر رادی بار دیگر 5 دی است و استاد دور از سر زمینی که بی کران به آن عشق می ورزد ناباورانه می بیند که ایران در غم فرزندانی نشسته است که تنها سوال داشتند که چرا باید خون دلهائی که صرف این شد که ایران گوهری تابان شود تبدیل به خون های روی زمینی شد که ایران را تبدیل به کلبه احزان کرده است.
این روزها بیضائی و بی شمار ایرانیان و هر کسی که قلبی در سینه و اندک انصافی دارد قاطعانه می داند که پند خواجه شیراز یعنی کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور کاری بس ناممکن در این روزگار شده است و واقعیت تلخ چه آشکارا آفتابی دارد
استاد بار دیگر ترس از سرپوشهائی دارد که واقعیت های را بپوشانند و به قول خودش دوستداران مصلحت در این دیار چون بیشتر تاریخ فاتح بر عاشقان حقیقت شوند و از این رو است که از تولد و جشن و آئین رو گردان است زیرا زخم نیزه نادانی هر دم رنج بیشتری به پیکر این دیار می دهد و گوئی خیال ندارد که اندک فرصتی به جان دردمند ایران زمین برای تجدید قوا دهد و به قول بیضائی عزیز سیاه تر از این سیاهی وجود ندارد و شاید امشب در هشتاد و یکمین گردش روزگاراو هم چون رفیق دیرینه اش محمود دولت آبادی تنها یک آرزو کند که
ای سرزمین! کدام فرزندها. در کدام نسل تو را آزاد آباد و سربلند.
با چشمان باور خود خواهند دید ؟ ای مادر ای ایران!
جان زخمی تو در کدام روز هفته التیام خواهد پذیرفت ؟ چشمان ما به راه عافیت تو سفید شد. ای ما نثار عافیت تو
استاد بیضائی باشد که سالها سپری باشید برابر نیزه نادانی همان گونه که همیشه بوده اید
درباره این سایت